استثمار(Exploitation) در لغت به معناي استفاده از موفقيت ،بهره كشى كردن سوء استفاده ،بهره بردارى ،انتفاع ،استخراج مي باشد .واژه استثمار از ريشه « ثمر » و معادل فارسي آن « بهره كشي » است و در مباحث اقتصادي و اجتماعي به معناي استفاده و بهره بردن از كار كسي ديگر است . معنا و مفهوم علمي استثمار چنين است : به دست آوردن مجاني محصول كار يك فرد از جانب فردي كه صاحب خصوصي وسائل توليد است .
دراصطلاح اقتصادي يعني گرفتن محصول كار اضافي و بعضي اوقات حتي قسمتي از كار لازم . در دوران فئوداليسم پايه استثمار عبارت بود از مالكيت خصوصي ارباب بر زمين و مالكيت نيمه تمام بر مصرف يا رعيت كه البته اين امر به نسبت كم يا بيش با خصوصيات بسيار متفاوت در كشورهاي مختلف ظهور كرد و طيف بسيار متنوعي از انواع بهره كشي فئودالي را در ممالك گوناگون با ويژگيهاي خاص به وجود آورد . آخرين دوران متكي به استثمار فرد از فرد دوران سرمايه داريست كه در آن مالكيت خصوصي سرمايه داران وسيله بهره كشي از كارگران و زحمتكشاني است كه خود به اصطلاح آزادند و تحت مالكيتي نيستند ولي نيروي كارشان وسيله استثمار صاحبان سرمايه است . (آشنايي با اصطلاحات سياسي ، سامانه شبكه جهاني جام جم )